Rondje keteldal vanuit de Sajathütte
In September 2018 hebben we ruimte gevonden voor een korte tocht. En we zijn dit jaar met z’n drieën. Arnoud moest deze keer helaas verstek laten gaan. Maar Franc was er dan wel weer bij. Omdat we niet al te veel tijd hadden hebben we deze keer gekozen om een drie daagse wandeling te doen, maar beide nachten in dezelfde hut te overnachten. Relatief luxe omdat we met z’n drieën een eigen kamer hebben. Ook wel eens lekker.
De heenreis is wel weer ouderwets ’s nachts rijden en ’s morgens gelijk de berg op. Maar we hebben wel wat geleerd want de wandeling die we de eerste dag doen is niet zo lang. We hebben een voorspoedige rit gehad en zo komen we voor 8 uur door het dorpje Prägraten in Ost-Tirol in het Virgental en rijden we de parkeerplaats op waarvandaan de wandeltocht begint. Het is een prachtige zonovergoten morgen dus we hebben er helemaal zin in. Nog even omkleden en klaarmaken voor vertrek en dan gaan we.
Het eerste uur lopen we nog door bosachtig terrein en langzaamaan wordt het steeds opener. Heerlijk die geur van sparren en de rust hier midden in de natuur. We hebben alle tijd dus we nemen regelmatig even de gelegenheid om uit te rusten en te genieten van de omgeving en het uitzicht dat steeds mooier wordt naar mate we hoger komen. We kunnen het Virgental al snel inkijken wanneer we boven de boomgrens uitkomen. En ook krijgen we de Sajathütte dan al gauw in beeld. Maar dat betekent nog niet dat we er bijna zijn. Eerlijk gezegd zijn we dan pas halverwege. Niet getreurd, het is een fantastische dag en een heerlijke omgeving dus wat wensen we nog meer. Bovendien, het kost dan heel wat zweetdruppeltjes, maar dat is toch waar we het voor doen.
Zo komen we al rond 12 uur aan bij de hut op 2600 meter hoogte. Mooi op tijd voor de lunch en vast een lekker glas drinken. Het is nog iets te vroeg om al in de kamer te kunnen dus we parkeren onze spullen maar even ergens beneden in de gang. We hebben nog de hele middag de tijd en we besluiten om een plekje te zoeken in het gras om heerlijk in de zon te dutten en wat slaap in te halen van de afgelopen nacht.
Aan het eind van de middag wordt het wat frisser dus verhuizen we naar het terras bij de hut waar we wat meer uit de wind zitten en nog een lekker glas radler nemen. En al snel is het ook daar te koud en gaan we naar binnen voor een verrukkelijke warme maaltijd. Er is een gezellige drukte in de hut maar het is zeker niet overvol. Na het eten leggen we nog een kaartje en nemen we een koffietje en dan is het al weer tijd om naar bed te gaan. Wat een heerlijke dag was dit al!
De volgende morgen staat een rondje door het keteldal achter de hut op het programma. Te beginnen met een klettersteig de Rote Säule op. Dus met onze uitrusting aan en licht bepakt gaan we op pad. De klettersteig is heel goed te doen en zeker ook heel mooi. We komen om een uur of 10 aan op de top en genieten daar van het fantastische uitzicht. Vervolgens gaan we langs de achterkant een stukje om naar het wandelpad van de Sajathütte naar een andere hut. Dit pad is verderop geblokkeerd dus er komen weinig wandelaars langs. En we hoeven zelf ook niet die kant op dus we hebben er verder geen last van. Maar we kunnen het pad wel gebruiken om weer een stukje terug te lopen richting de hut. Op het satteltje waar we langs komen hebben we tijd om even een broodje kantwurst te eten als lunch. Die kantwurst smaakt echt nergens beter dan hier in de bergen.
Even verderop nemen we een afslag die richting de volgende top gaat langs het keteldal, de Kreuzspitze. We komen hier ook nog een klein stukje klettersteig tegen en verder hebben we een beide kanten een spectaculair uitzicht. Nadat we ook nog wat sneeuwveldjes overgestoken zijn komen we tegen een uur of 2 aan op de top. Ook hier een prachtig uitzicht rondom dus volop genieten.
Er loopt hiervandaan een route door over de kam van het keteldal, maar de kaart is niet erg duidelijk over de begaanbaarheid van het pad. Het lijkt best een uitdagend stuk te zijn en ook nog wel redelijk lang. We besluiten dus om grotendeels via hetzelfde pad terug te gaan zoals we gekomen zijn en zo de kortste route terug naar de hut te nemen. Zo zijn we mooi op tijd weer terug in de hut en hebben we ruim de tijd om te genieten van de zon, de fantastische omgeving en een heerlijk glas koud bier.
En na een zoals gebruikelijk gezellige avond met lekker eten en drinken en een spelletje, sluiten we ook deze dag weer uiterst tevreden af. What a beautiful day.
De volgende morgen is het tijd om weer terug naar de auto te lopen. We hebben een route gepland die eerst langs een andere hut gaat, de Eisseehütte. En daarvandaan langs een beek een stuk naar beneden om vervolgens nog een stuk op gelijke hoogte naar de parkeerplaats te lopen.
Zo gaan we op pad. We genieten van de ochtendzon en de nevel die in het dal hangt. We volgen het pad dat om de berg mee buigt en dalen geleidelijk af naar de Eissehütte. Hier nemen we de gelegenheid te baat om een verfrissende cola te drinken. Volgens de kaart moeten we vlak achter de hut nog de Eissee zelf kunnen vinden. Dus we gaan op pad om die te zoeken. Maar na een half uur rond sjouwen zien we nog nergens een meer. We geven het op. We gaan weer terug naar de hut en daarvandaan verder het dal in langs de beek. Het begint aardig warm te worden hier, want de zon schijnt nog steeds volop en we komen wel al wat lager.
Het laatste stuk loopt inderdaad redelijk op gelijke hoogte, maar alsnog vraagt het nog wel de nodige inspanning. En zo komen we moe maar voldaan weer aan bij de auto. We rijden vandaag nog een stukje richting Duitsland en overnachten nog in Mittersil net aan de andere kant van de Felbertauerntunnel. Bij een Pizzeria vlak bij het slaapadres genieten we nog van een lekkere maaltijd met uitzicht op de Kitzbühler alpen en genieten we na van de prachtige dagen hier.