Het krijtlandpad
En dan is het 2020 … CORONA. Daar gaan alle plannen. Grenzen open, grenzen weer dicht. Horeca open, horeca dicht. Horeca toch weer open. Wel of niet samen in de auto?
Enfin, we hebben toch nog een mogelijkheid gevonden om een paar dagen te wandelen. We kunnen nog niet de grens over, dan maar in de ‘Dutch mountains’. We vinden een paar etappes van het krijtlandpad en we combineren er 3 die we in 2 dagen willen doen. Als we weinig hoogtemeters hebben moet dat een makkie zijn, toch?
We spreken af bij parkeerplaats Vijlener bos in de buurt van Vijlen . We rijden met 2 auto’s, zodat we niet allemaal bij elkaar in de auto hoeven te zitten. Dus we ontmoeten elkaar daar in Limburg. Om ongeveer half elf staan we klaar om te starten.
Het eerste stuk gaat door het grensbos met België. Het is best wel geaccidenteerd al. Vrij snel komen we bij de bosrand en lopen we een heel stuk langs de bosrand met uitzicht over de wat lager liggende weilanden en dorpjes. Het is nog een wat grijze nevelige ochtend, maar dat geeft juist het landschap wel een bepaalde sfeer mee.
Het vervolg van het eerste deel gaat afwisselend door het bos of meer langs de bosrand. Soms zelfs een pad tussen de weilanden door. Dan komen we bij de Vaalserberg uit. Bij het bekende drielandenpunt. We mogen de grens niet over, maar we mogen er wel op lopen. We kunnen hier zelfs even zitten en een bekertje koffie kopen bij een loketje. Wel buiten natuurlijk, binnen zitten in een horeca gelegenheid is uit den boze.
Hiervandaan volgen we een pad wat langs de Duitse grens loopt het dorp Vaals in. Eerst lopen we langs wat woonwijken dat is niet zo bijzonder, maar als we dichter bij het centrum komen ziet het er wel wat leuker uit. Een paar kerken en wat mooie authentieke Limburgse gebouwen. Echt wel een heel aardig dorpje om doorheen te lopen.
Vanuit Vaals lopen we naar een heel klein dorpje Holset, daar komen we langs een restaurant waar ze soep verkopen via een loket. Er staat een houten bankje buiten waar we stiekem gebruik van maken. Het is al tegen 2 uur en we hebben flinke trek. Het weer is inmiddels wat vriendelijker geworden. We zien her en der wat blauwe lucht en de zon probeert er ook wat doorheen te komen. Best uit te houden hoor zo met een kommetje soep. We zitten pal tegenover de Sint Lambertuskerk, staat niet op de lijst van toeristische bezienswaardigheden, maar toch leuk om gezien te hebben.
We vervolgen onze weg richting Vijlen. Het zijn hier vooral wat landbouwweggetjes tussen de weilanden door. Bij Vijlen zelf komen we even een iets grotere weg tegen waar we een klein stukje langs lopen. En dan gaan we al snel weer wat lager langs een pad iets lager dan het dorp. Zo kunnen we Vijlen een beetje bekijken vanaf de buitenkant.
De route gaat verder richting Nijswiller. Afwisselend langs een beek, over landbouwweggetjes en tussen de akkers door. Voorbij Nijswiller gaan we weer wat hoger op de heuvels lopen richting Wittem en de Gulperberg. Vlak voorbij Wittem steken we de rijksweg nog een keer over. De route gaat echt helemaal over de Gulperberg langs het Mariamonument. Hier hebben we een mooi overzicht over Gulpen zelf. Het is inmiddels al half zes, en we beginnen de benen aardig te voelen. We zijn blij dat we alleen de berg nog af hoeven en dan in het dorp naar hotel Gulpen. Tijd om uit te rusten en een lekkere warme maaltijd in het hotel. Dat smaakt prima.
De volgende dag genieten we van een voortreffelijk ontbijtje en zijn we klaar om de rest van de tocht te lopen. We lopen Gulpen uit langs de Gulp. We komen langs een vijverpartij en een heel aardig kasteeltje, waarna we weer een hellinkje oplopen. Arnoud heeft flink last van zijn knie vanmorgen en probeert even of het wel lukken wil vandaag. Na een half uurtje komt hij tot de conclusie dat het hem niet gaat worden vandaag. Vandaar dat hij terug gaat naar Gulpen en daar de trein pakt naar huis terug. Met z’n drieën gaan we verder.
Het landschap waar we vandaag langs komen heeft een iets ander karakter. We lopen veel langs wat parkachtige landgoederen en ook door wat smallere weggetjes tussen dichte heggen door. Maar daarnaast ook wel bos en weilanden zoals gisteren. We lopen vlak langs Slenaken en langs de Belgische grens. Hiervandaan lopen we onder Epen door weer richting het Vijlense bos waar de auto staat.
En zo eindigt weer een bijzondere tocht. Heel anders dan we gewend zijn, maar gezien de omstandigheden heel erg de moeite waard. Maar voor volgend jaar hopen we natuurlijk wel weer op echte bergen.